alt komşunun gönderdiği aşure midemi bulandırdı. çok gerçekçi olmuştu.

gökyüzünün gri olması ne kadar güzel birsey diye düşündüm önce, sonra bu güzelliği her zaman görebileceğim bir göz istedim. önce sevgili gözünde hayal ettim, sonra sevgilinin gözü kahverengi olsa da olur dedim. kendi gözümü düşündüm. cekmeceden çıkardım baktım aynaya. gri lens takmanın daha mantıklı olacağını düşündüm. çünkü gözümün hep gri olmasından sıkılabilirdim ve gri göz dilersem belki birgün gerçekleşirdi. bu tehlikeyi göze alamazdım. bunları düşünürken lens fiyatlarına baktım. bu ay olmazdı, mart hiç olmazdı. nisan a kadar bu fikirden cayabilirdim. şimdi gri lensim olmalıydı. sevgililer günü denilen, tüm dünyadaki alışveriş merkezlerinde kutlanan, ya çıtırların ya da menopoz döneminde olanların sabırsızlıkla beklediği ama hiç bir belirli gün ve haftalar kitabında yer almayan günde gri lensi birisi hediye edebilirdi diye düşündüm. ama benim sevgilim yapmazdı böyle şeyleri, zaten yapsa benim sevgilim olmazdı, belki de hiç olmadı, belki de hep bana gri lens aldıgı için olmamıştır.

belki de bu yazıyı yalnızca hava durumunu ve aslında havanın bu durumundan pek bi memnun olduğumu belirtmek için yazmışımdır. masam pencere kenarında olmasa bu belki de hiç olmayacaktı. sokakta yürüyor olsaydım eve gelip asfaltlar hakkında bir yazı yazardım, kaldırımlar ve merdivenlerle ilgili yazılmış olanlara hiç karışmazdım.