bir sürü haller içinde halim

uzun zamandır dert ettiğim bir sey yok. aslında ben dert etmeye başlıyorum ama tam böyle ağlayacak, uykumu kaçıracak duruma geliyorum ki o iş düzeliyor. her an moralimi düzeltecek birşeyler oluyor. ama bu da sinirlerimi bozuyor. çünkü aylardır yaşanan kötü olaylara sabır edin, sonu iyi olacak diyorlardı.. eeeeee şimdi işler düzeldi sıra kötü olanda. bekliyorum. martı sağ sağlim(salim olması gerek ama aileden kimsenin adını vermemek gerek burda)geçirsem yeter belki bana. 26 mart var, bir de 29 u tabiki.. tokat yozgat depremi.. nufuzumu kullanarak iş halletmeye başladım ama bu 29 mart korkutmaya başladı beni.

günlerim huzur ve sukunet bir o kadarda yogunluk tünellerinden içinden geçerken aklıma hep hesap makinaları geliyor. sayısal hiç bir şeyle uğraşmıyorum ama aklımdan çıkmıyorlar bir türlü. hesap makinasıyla ilkokulda çektiğim ilk kopya. lisede yazdıgım formuller ve hesap makinaları. derken uç kutuları. onlarla daha çok kopya anım var. oksijensiz solunumdan anadoluda kurulan beyliklere tüm müfredatı sıgdırabilirdim. kırtasiyeciler anlardı da neden uzun beyaz uç kutusu istediğimizi öğretmenler ve tabi daha sonraları hocalar anlamazdı. anlamamazlıktan gelirlerdi diyemeyecegim zira kitaptan çekilen kopyaları yakalarlardı. iyi ki çekmişim şimdi olsun yine yaparım yapana da karışmam öğrenmeleri gerek böyle seyleri. ablamla işbirliği yapıp kopya çekmiştim. ben öğrenci o öğretmendi aynı okulda. soru çalmıştı bana. 2. işbirliğimiz öss sınavındaydı. tahtaya bastırrak çokgenlerin köşegen sayısını yazıp hafifçe silmiştik. sonra silgileri eve götürmüştük. o formulün acısı ne zaman çıkacak acaba?? bir de kütüphane olayı var ki ona hiç girmemek gerek.

öğleden sonra bulutlu güneşli bir hava vardı. pembe tükenmez kalemle kimya çalışasım geldi. aksama doğru güneşle beraber benim kimya çalışasım da kaçtı, ben de kovalamadım. biliyorum yarın yine gelecek ama ben o saatlerde banyoda olacağım