kara meleğin çarşamba akşamlarıma renk, heyecan, merak ve hayranlık kattığı günlerdi. lise sularında yıllardı aynı zamanda. hatta lisenin en derin sularıydı zira arka dörtlünün üçüne her perşembe ben demeç verirdim. onlar hemen kazanmışlardı zaten tıp fılan. neyse geçmiş gün, ben canan saylan, tarihçi servet aydın da nahit saylandı. okulda müsamere düzenlense hafize ana kovaladıkça kaçan ateş böceğini söylese biz de servetle beraber yasemin-nahit çiftini canlandırabilirdik. eksik olan tek şey dexter(mustafa alaboranın ayakkabı markası) sponsoruydu. ama yine de olsundu.akses reklamındaki kadar derin düşüncelere dalıp yeşil ışıkta beklemeye devam etmesem de aşık olduğum son lise hocasıydı o.
bugun öğrendim benim nahitim okuldaki memur emelanımlanmış. aaaaaaaayymış. emelanım yasemine hiç benzemiyordu ama zevklerimiz aynıymış. yazık ki servetin zevkiyle nahitin zevki arasında eser miktarda olsa kovalent bağ yokmuş.