süperim, mükemmelim, harikuladeyim...

gün geçmiyor ki beni şımartacak bir şeyler olmasın. gün geçmiyor ki sırıtarak koridorlarda dolaşmayayım. kıçım ve burnum birbiriyle yarış halindeler. ben daha yukarıya kalkacağım diye. ama kıçım burun farkıyla kazanacak gibi görünüyor. çünkü gün geçmiyor ki farklı bir yere yemeğe gitmemeyeyim, farklı renkteki deri koltuklara kıçımı yaydırmayayım. bırak günü geceler bile daha farklı. en son stad konserinde yere oturmuştuk, arkamızda bir grup genç pankart açmış, slogan, ardından pet şişe atmıştı. pazar günü ise protokole yayılan kıçımla sevgilerimi sundum ferhat amcaya.. sandallarımız bokla dolar zevkle yalardık diyemedik ama dondurmamızı yaladık, fanta, fruko, schweppes yudumladık. belki eski yudumladıklarımızla biraz farklı, bu defa süte muz likörü değil de kahve kattık ama olsun. zaten içki bütün kötülüklerin anası değil midir? bu kötülük böyle zaten anası belli babası yüz elli