bugun yani üç gün önce işte sigara içtim. evden hazırlıklı çıkmıştım. görenler çok şaşırdılar. keşke küçük dillerini yutsalar, ben de onlara arkadan sarılsam karınlarını bi sıksam küçük dil ağızlarından fırlasa, lokantadaki herkes beni alkışlasa, derken bana bi çek yazsalar, bir daha da hiç küçük harflerle konuşamasalar diye aklımdan geçirdim. sonra onlar asansörü çağırdılar, üstteki düğmeye de basın dedim. sen sigara içiyormuydun dediler. evet dedim, yılda bir pakete yakın. sonra ankaradan, beytepeden, naciden, yurtlardan konuştuk. sonra yurda girişlerden, güvenparktan. aaa dediler. bu bir gün içerisinde ikinci kez şaşırmalarıydı. bu kadarı da fazlaydı ama. birinin bu gidişe bir dur demesi gerekti. ama o ne yaptı? fırtına ekti. böyle satırların alt alta yazılması gerek. cinas görünsün diye. gece bire kadar ne yapılabilirdi ki sokaklarda. evet artık ben hafifmeşrep bir kızdım. sonra bi kızdım bunnara ben. uçan kazı izliyorduk tam o esnada. reklam çıktı. biz de odalarımıza gittik. yarın, yani bir gün sonra hiç birine günaydın demeyeceğim.